Vrijheid

Niet voor het eerst ben ik op zoek naar een andere auto. Ik heb altijd een voorliefde gehad voor grote wagens van een betrouwbaar merk zoals VW en Audi, maar met al dat gesjoemel met uitstootwaarden krijgt het woord ‘betrouwbaar’ ineens een andere klank.
Na jaren met plezier VW Passat te hebben gereden werd ik een blijde Audi A4 station rijder.
Maar om terug te komen op het formaat van de auto, ik had die ruimte gevoelsmatig nodig.
Misschien kwam dat wel omdat ik die ‘ruimte’ in de eerste helft van mijn leven niet in mocht nemen.

Na de verhuizing naar Steenwijk was voor mij een diesel rijden niet langer interessant en dus werd het tijd voor iets anders. Mijn man had wel iets met een Audi TT cabriolet maar ik vond die auto natuurlijk veel te klein.

Uit nieuwsgierigheid en om mijn man te plezieren, gingen we toch maar eens een proefrit maken bij de TT specialist in Ermelo.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat het me niet tegenviel, het voelde echt Audi, lag stevig op de weg en het aantal Pk’s was ook niet mis.
We zochten daarna gewoon verder naar een geschikte wagen, maar de TT had toch wel indruk gemaakt en bleef in mijn gedachten hangen.

Op een mooie zonnige dag terug naar Ermelo om nog eens naar het aanbod te kijken.
En ja hoor, het werd een zilvergrijze met lederen bekleding, stoelverwarming en een zwarte kap.
We werden gezegend met een prachtige zomer en iedere avond na het eten, gooiden we de kap open en reden over de prachtige landweggetjes die onze omgeving rijk is.

Mijn man Dirk die van oorsprong uit Brabant komt, kende hier de omgeving (nog) niet en dit
was een uitgelezen manier om hem alle mooie plekjes te laten zien.
Ondanks dat de TT een kleine wagen is, ontdekte ik een heel ander soort vrijheid!
Met de kap open en de wind door mijn haren voelde het alsof de hele wereld aan mijn voeten lag.
Voor alles is echter een tijd en dus neem ik afscheid van de TT . Mijn liefde voor auto’s blijft en ik heb al wat kanshebbers voorbij zien komen en zelfs al een proefrit gemaakt dus dat komt goed.
Inmiddels heb ik wel geleerd om ‘mijn ruimte’ in te nemen . Je eigen ruimte innemen begint met je bewust zijn van jouw emoties, jouw behoeften en jouw pijnpunten. Je kunt pas op een gezonde manier je eigen ruimte begrenzen als je weet welke behoeften en welke overlevingsstrategie er achter jouw emoties schuil gaat. Veel te vaak neigen we er naar om een ander de schuld te geven van hoe wij ons voelen. De ander had toch wel kunnen weten dat wij ons hierdoor gekwetst, verdrietig, bang of boos zouden voelen. Je eigen ruimte innemen betekent dat je in staat bent zelf je stemming te bepalen los van de ander, dat je jouw behoeften kent en hierin kunt voorzien en dat je grenzen kunt aangeven wanneer jouw behoeften in het geding komen.

Hoe is dat bij jou?
Neem jij je ruimte wel in? Of bepalen anderen  het jij je voelt.